Hoe ontstond Pony Connect en van waaruit haalde Julie haar sterke drijfveer om met dit bedrijf Natural Horsemanship voor Kinderen zo op de kaart te zetten? Je leest het hier. 

In 2013, tien jaar geleden bij dit schrijven, ontstond Pony Connect, en vandaag wil ik graag terugkijken naar die bijzondere oorsprong. Ik voel een onvermoeibare drijfveer om elke dag paraat te staan voor kinderen, jongeren en volwassenen, om hen te begeleiden in hun transformatie tot betere mensen, zowel voor zichzelf als voor hun pony's, en om ze een stevig fundament te bieden voor een gelukkiger leven.

Mijn reis begon toen ik veertien jaar oud was en kennismaakte met Parelli Natural Horsemanship. Een prachtige pony genaamd Shiva, een Arabier, betrad mijn leven als mijn derde pony. Mijn liefde voor paarden begon op mijn zevende met een Shetlander en later een Fjord-pony genaamd Karinka, waarmee ik enthousiast manegelessen volgde en kampen bijwoonde. Maar Shiva bood me een nieuwe uitdaging, en mijn manege-instructrice vond dat ik klaar was voor een echt paard. Ik vond Shiva via 'Kapaza', de voorloper van Tweedehands.

Met Shiva aan mijn zijde begon ik mijn zoektocht op het internet naar wat ik precies wilde bereiken met haar. Dressuur en springen stonden op mijn lijstje, maar mijn ultieme doel was deelname aan wedstrijden. Het was op dat moment dat ik stuitte op de website van Inge Teblick, een toegewijde voorstander van Clickertraining voor paarden en een belangrijke speler binnen The Belgian Horsemanship Association.

Op haar website deelde Inge enkele oefeningen om concreet aan de slag te gaan met je paard, zoals het laten zakken van het hoofd, het omhoog brengen van het hoofd en achterwaarts gaan. Al deze kleine oefeningen met Clickertraining gaven me een warm gevoel van voldoening. Niet lang daarna, in juni van datzelfde jaar, bezocht ik een opendeurdag georganiseerd door de Belgische Horsemanship Association, vergezeld door een vriendin die mijn passie voor paarden deelde.

Op deze bijzondere dag in Brussel werd mijn aandacht volledig gegrepen door een indrukwekkende Parelli-demo, verzorgd door Veronique Maes, destijds de meest geavanceerde Parelli-studente in Vlaanderen. Haar demonstratie van de zeven spelletjes, zowel op de grond als op het paard, was adembenemend. Ze reed met een touwhalster en ik was betoverd door haar vermogen om haar paard te laten bewegen zoals ze wilde. Na afloop mochten we even met haar praten, en haar paard stond vredig naast haar, als een ware metgezel. Het was een moment van openbaring, waar ik met overtuiging wist: 'Dit is wat ik wil doen!'

Mijn fascinatie was vooral gericht op de Savvy Finesse, die ik wilde omarmen, hoewel ik alle andere Savvy's niet wilde vergeten. Het groene blaadje dat we na de demo kregen, met de vier Savvy's erop, en 'Finesse' rechtsonder, zette de koers uit voor mijn toekomstige avontuur.

Bij mijn thuiskomst ging ik online op zoek naar het Parelli lespakket, vol enthousiasme om me verder te verdiepen in deze bijzondere horsemanship-methode. Helaas was de nieuwprijs buiten mijn budget als student. Gelukkig vond ik op Ebay een pakket voor een veel betere prijs. Maar er was een hobbeltje te overwinnen - ik moest geld naar Amerika overmaken via de bank, een ongewone transactie voor hen destijds. In de moderne tijd is dit veel gebruikelijker geworden, maar toen moest ik wat extra moeite doen. Uiteindelijk, na betaling en bestelling, begon het lange wachten op het pakket. En het wachten duurde langer dan verwacht, het bleef vastzitten bij de douane. Pas twee maanden later ontving ik mijn pakket, ergens rond oktober van datzelfde jaar. Ik voelde me enigszins vastzitten in mijn vooruitgang.

Gelukkig was er een keerpunt toen ik besloot om mijn ervaringen te delen op het forum van The Belgian Horsemanship Association. Mijn berichtje luidde: "Hallo, ik ben Julie en heb een Arabier genaamd Shiva. Ik ben net begonnen met Parelli en zoek mensen waarmee ik kan oefenen en ideeën kan uitwisselen." Dat ene berichtje zorgde voor een ontmoeting met Kim Moeyersoms, die vlakbij woonde. Ze organiseerde een dag voor mensen die interesse hadden in Parelli. Op 26 december 2004 hadden we onze allereerste Parelli-Girls-date. Dit bleek het begin te zijn van iets prachtigs. Van de zes vriendinnen die elkaar die dag ontmoetten, werden uiteindelijk vier van ons gecertificeerde Parelli-instructeurs - Kim, Mieke, Nathalie en ikzelf. De andere twee waren lange tijd toegewijde Parelli-studenten en blijvende sympathisanten.

Parelli heeft niet alleen op professioneel vlak veel voor mij betekend, maar ook op persoonlijk vlak. Mijn tienerjaren, tussen 14 en 16 jaar oud, waren bijzonder moeilijk. Ik had een zware jeugd, weinig vrienden, werd gepest en worstelde met mijn identiteit. Rond mijn veertiende ontwikkelde ik anorexia, en in een half jaar tijd verloor ik 20 kg. Elke dag was een gevecht tegen tranen en diepe depressie.

Gelukkig boekte ik goede resultaten op school, en dat werd mijn focus. Het was makkelijker om me te richten op mijn studies dan op mijn sociale leven, dat op dat moment niet veel voorstelde. Maar toen kwam Parelli in mijn leven, en hoe beter de oefeningen met Shiva lukten, hoe beter ik me begon te voelen. Parelli's methoden hadden een positieve uitwerking op zowel Shiva als mijzelf. Als het even minder ging, vond ik veel steun bij mijn Parelli-vriendinnen. We ontmoetten elkaar regelmatig voor gezamenlijke oefensessies en uitwisseling van ideeën. Ook op het NH-forum, dat meer in Nederland en de Kempen werd gebruikt, vond ik gelijkgestemde mensen. Er ontstond een netwerk, en ik werd omringd door positieve energie. We hielpen elkaar, deelden ritten met de trailer, en mijn wereld opende zich. Via sociale media, forums en bijeenkomsten met mijn paard, kon ik sociaal actief zijn en persoonlijk groeien.

Ik nam deel aan zoveel cursussen als ik kon en was regelmatig aanwezig als toeschouwer bij andere cursussen. Het volgen van de cursussen als deelnemer was te duur voor mij, dus ik "stal met mijn ogen" en leerde veel als toeschouwer. Mensen keken naar me omdat ik als jong meisje destijds een van de eerste Parelli-studenten was die succes boekte met haar paard. De diervriendelijke aanpak werd mij met de paplepel ingegoten door mijn vader, maar dankzij Parelli groeide mijn zelfvertrouwen. Mijn talenten kwamen tot bloei, ik bouwde een waardevol sociaal netwerk op en mijn gevoel van eigenwaarde groeide aanzienlijk. Negatieve aandacht over school en eetproblemen (anorexia) verdween naar de achtergrond. Parelli sleepte me door een zware periode, niet alleen vanwege het systeem zelf, maar vooral ook vanwege het warme netwerk eromheen. Ik vond echte vriendschap voor het leven. Parelli liet me groeien als student, als persoon en als mens met een positieve kijk op het leven.

In 2016 begonnen we met het organiseren van de eerste kampen, samen met Mieke Lannoo. Dit initiatief is tot op de dag van vandaag een jaarlijks terugkerend evenement (waarvoor veel dank aan Mieke). Destijds hadden we slechts een handvol studenten, waarvan Maya er een was. En tot op de dag van vandaag is Maya nog steeds een gewaardeerde student bij Pony Connect. Vanaf dat punt begon Pony Connect te groeien en brachten vele veranderingen met zich mee. Echter, in 2015 heb ik een periode als Parelli-instructeur onderbroken. Ik was net moeder geworden van mijn zoon Fons en worstelde met ontevredenheid over de leiding van Parelli, de moeilijke communicatie en de kosten die ik moest betalen om de naam te mogen gebruiken. Ik kon het me financieel niet veroorloven om het als bijberoep voort te zetten. Hoewel ik op een lager pitje les gaf, ging Pony Connect wel door, en ik wil mijn dank uitspreken aan de lesgevers van toen, waarvan sommigen nog steeds actief zijn bij Pony Connect - Miya, Lisa, Myrthe, en anderen. Zij hebben ervoor gezorgd dat Pony Connect bleef bestaan, en ik ben hen daarvoor enorm dankbaar.

In 2017 werd mijn tweede zoontje Staf geboren, wat me in een persoonlijke rollercoaster bracht en in een woelige periode. Een burn-out, een echtscheiding, nieuwe relaties die weer eindigden, verhuizen, en het zoeken naar een nieuwe structuur brachten tal van emoties met zich mee. Ik beleefde zowel hoge hoogtes als diepe dalen in die periode. Er waren momenten dat ik overwoog al mijn paarden te verkopen, en ik raakte in een zware inzinking waarvoor ik een tijdje antidepressiva nam. Uiteindelijk besefte ik dat het leven dat ik toen leidde, niet het leven was dat ik wilde behouden. Ik moest de moeilijke keuze maken om van carrière te veranderen en kwam tot het besef dat paarden een essentiële rol in mijn leven speelden, en ik kon ze niet loslaten. Verschillende mensen in mijn omgeving, waaronder Ilke, speelden een belangrijke rol in deze beslissing. Ilke heeft me erbovenop geholpen en anderen maakten me duidelijk dat paarden echt mijn passie waren. Ze lieten me inzien dat ik met paarden wilde werken en dat ik al veel had opgebouwd. Ik koos ervoor om voor de paarden te gaan en dit bleek een levensveranderende keuze te zijn. Opnieuw speelden mijn Parelli-vriendinnen en collega-instructeurs een belangrijke rol. Zonder hun steun zou Pony Connect niet meer bestaan. Het feit dat ik weer les mocht geven, studenten de Zeven Spelletjes mocht aanleren en mezelf weer Parelli-instructeur mocht noemen, heeft mijn zelfvertrouwen hersteld. Het gaf me een positiever zelfbeeld en de vrijheid om mezelf te uiten als instructeur, op mijn website en in elke ontmoeting met geïnteresseerden.

In november 2020 werd ik officieel terug heraangesteld als Parelli-instructeur, mede mogelijk gemaakt door de inzet van mijn collega's in de VS, die mijn zaak ondersteunden. Door de veranderingen binnen Parelli, na de scheiding van Pat Parelli en Linda, waren veel instructeurs vertrokken, waardoor ik de kans kreeg om weer aan te sluiten. Ik wil mijn oprechte dank uitspreken aan Mieke Lannoo, Kim, Olivier en andere vrienden, zowel binnen als buiten de Parelli-wereld, voor hun blijvende steun. Zonder hen zou Pony Connect niet hetzelfde zijn. Het herwinnen van mijn rol als Parelli-instructeur heeft me een hernieuwd gevoel van zelfvertrouwen gegeven. Ik voel me weer levendig en gepassioneerd, klaar om Parelli voort te zetten en de connectie tussen mens en paard te versterken. Door hun aanmoediging en steun heb ik opnieuw het pad gevonden dat me vervult met vreugde en betekenis.

Bij Pony Connect is de naam 'Parelli' voor velen van minder belang. Ik begrijp dat perspectief, en op sommige vlakken kunnen we ons afvragen: "Wat zit er nu werkelijk in een naam?" Veel mensen zijn ooit gestart vanuit Parelli, maar gaan nu verder zonder die specifieke naam te blijven gebruiken. Ik heb daar begrip voor. Echter, voor mij is Parelli een buitengewoon emotioneel verhaal en heeft het me tweemaal bovenop geholpen, waardoor ik trouw blijf aan Parelli en onwankelbaar geloof in de methode. Dit is mijn manier om iets terug te doen voor de Parelli-community en voor Pat Parelli zelf, die me in 2022 met open armen ontving bij hem thuis. Dus, ik kies er bewust voor om als Parelli-instructeur verder te gaan. Parelli heeft mijn leven veranderd op een manier die ik moeilijk kan bevatten. Ja, het kent richtlijnen waaraan we ons moeten houden, wordt soms als streng en commercieel beschouwd en zelfs als elitair bestempeld. Maar juist die sterke gemeenschap van gelijkgestemden heeft me altijd weer bovenop geholpen. Het is een strijd om bij te blijven, maar het is net die persoonlijke drijfveer die Pony Connect na 10 jaar nog steeds - of opnieuw - sterk doet staan. Sterker dan ooit tevoren, met passie en enthousiasme. Ik ben verheugd dat ik jongeren in hun puberteit kan bijstaan en hen kan helpen nadenken over de essentiële basis van het leven: respect en wederzijdse communicatie. Het belang van het opbouwen van een diepe connectie.

Het begrip 'never-ending self-improvement' is van onschatbare waarde. Leren stopt niet na schooltijd. Talrijke eigenschappen en waarden die door Parelli worden uitgedragen, hebben me door de cruciale periode van de puberteit geloodst en hebben me waardevolle inzichten gegeven. Bescheidenheid - "be humble" - is één van die kernwaarden die mij nauw aan het hart liggen, en daarom voel ik me extra verbonden met jongeren als doelgroep. Tegelijkertijd vind ik het essentieel om zelfs met nog jongere kinderen te starten, zodat ze met een stevige basis aan de puberteit kunnen beginnen. Het leggen van een solide fundering met goede waarden en normen op jonge leeftijd kan talloze problemen op latere leeftijd voorkomen. Het leren communiceren, verantwoordelijkheid nemen en streng maar rechtvaardig zijn, met een groot hart en een overvloed aan liefde, kunnen bijdragen aan een positieve ontwikkeling. Mijn ouders hebben hun uiterste best gedaan en ik verwijt hen niets. Toch zijn er diverse externe factoren en omstandigheden die hun invloed hebben gehad op het verloop van de dingen. Desalniettemin ben ik dankbaar dat ik, al zij het iets later dan de jongeren die nu bij Pony Connect starten, deze unieke aanpak van omgaan met dieren en mensen heb ontdekt. Ik ben ervan overtuigd dat we, hoe jonger we beginnen, des te krachtiger en diepgaander de impact kan zijn. Zelfverzekerdheid, weten wat je wilt, je mening durven uiten, grenzen kunnen stellen en opkomen voor jezelf...

Dat is de drijvende kracht achter het succes van Pony Connect zoals het nu is - 10 jaar lang. En ik hoop oprecht dat dit het begin is van een nog veel langere periode. Over 10 jaar hoop ik dat we een aanzienlijk grotere groep kinderen, jongeren en volwassenen kunnen bereiken en hen kunnen leren op een positieve en respectvolle manier met elkaar om te gaan. Mijn wens is om samen een mooiere wereld te creëren.

Ik wil u bedanken voor het lezen en ik kijk ernaar uit om u snel (weer) te ontmoeten!

Julie Verstraete, 2** Parelli-instructeur